James Kennedy. Een beknopte geschiedenis van Nederland. Prometheus, 2017
De menselijke geest ziet in iedere geschiedenis al snel een verhaal. Dat blijkt bijvoorbeeld uit deze Beknopte geschiedenis van Nederland. Op zichzelf is dat een curieus idee, dat je een geschiedenis schrijft over meer dan 2000 jaar in een bepaald gebied, waar van allerlei mensen hebben gewoond die zich een groot deel van de tijd niet eens echt verbonden hebben gevoeld. Door alle wederwaardigheden achter elkaar te zetten, krijg je toch al gauw een verhaal met een personage, 'de Nederlanders', met zowaar een soort karakter.
Niet dat Kennedy nu in allerlei romantische valkuilen trapt wat dat betreft en de Nederlandse volksaard zo ophemelt (of afkraakt). Het is meer een automatisch gevolg van het feit dat het allemaal bij elkaar staat in één boek, op chronologische volgorde.Je kunt het dan niet anders lezen dan als een verhaal.
Een verhaal waar je, waar ik in ieder geval, ook best nog wat van opsteek. Het vak vaderlandse geschiedenis ligt toch al weer enige tijd achter me, en het is interessant om allerlei zaken hier achter elkaar te zien. Het belang van de geografische ligging valt vooral op, waardoor het oorspronkelijk een wat arm en achterlijk gebied was, in een of andere natte uithoek, dat pas tot bloei kan komen als er zoiets als Europese handel gaat ontstaan – en die bloei dan ook meteen te baat neemt. Een gebied dat vervolgens enerzijds nooit echt het centrum was en anderzijds wel een belangrijke periferie, vooral dus voor die handel. Een gebied dat altijd heel erg verbonden is geweest met wat er elders (in Europa, in koloniale gebieden) gebeurde en waar je tegelijkertijd de illusie over kunt hebben dat de mensen zich er een eigen karakter in vormden.
Wat dat betreft ben ik alleen het laatste hoofdstuk, over de periode na 1949 wat sneller gaan lezen. Ik wist dat natuurlijk allemaal wel, het wordt bovendien dan ineens wel in heel veel detail verteld (wat nuttig is voor de buitenlanders voor wie het oorspronkelijk geschreven is, want die zullen een snelle update willen). Bovendien wordt dan ineens de diversiteit te duidelijk, het feit dat er voortdurend van alles gebeurt wat eigenlijk niet in een verhaal past.
Niet dat Kennedy nu in allerlei romantische valkuilen trapt wat dat betreft en de Nederlandse volksaard zo ophemelt (of afkraakt). Het is meer een automatisch gevolg van het feit dat het allemaal bij elkaar staat in één boek, op chronologische volgorde.Je kunt het dan niet anders lezen dan als een verhaal.
Een verhaal waar je, waar ik in ieder geval, ook best nog wat van opsteek. Het vak vaderlandse geschiedenis ligt toch al weer enige tijd achter me, en het is interessant om allerlei zaken hier achter elkaar te zien. Het belang van de geografische ligging valt vooral op, waardoor het oorspronkelijk een wat arm en achterlijk gebied was, in een of andere natte uithoek, dat pas tot bloei kan komen als er zoiets als Europese handel gaat ontstaan – en die bloei dan ook meteen te baat neemt. Een gebied dat vervolgens enerzijds nooit echt het centrum was en anderzijds wel een belangrijke periferie, vooral dus voor die handel. Een gebied dat altijd heel erg verbonden is geweest met wat er elders (in Europa, in koloniale gebieden) gebeurde en waar je tegelijkertijd de illusie over kunt hebben dat de mensen zich er een eigen karakter in vormden.
Wat dat betreft ben ik alleen het laatste hoofdstuk, over de periode na 1949 wat sneller gaan lezen. Ik wist dat natuurlijk allemaal wel, het wordt bovendien dan ineens wel in heel veel detail verteld (wat nuttig is voor de buitenlanders voor wie het oorspronkelijk geschreven is, want die zullen een snelle update willen). Bovendien wordt dan ineens de diversiteit te duidelijk, het feit dat er voortdurend van alles gebeurt wat eigenlijk niet in een verhaal past.
Reacties