Tony Crabbe. Nooit meer druk. Een opgeruimd hoofd in een overvolle wereld. Amsterdam: Luitingh - Santhoff, 2016 (2015).

Ik schrijf dit blog nu al vele jaren – zij het de afgelopen jaren wat minder dan in het begin, omdat ik inmiddels allerlei andere plaatsen heb om over boeken te schrijven –, maar het label zelfhulp had ik nog niet aangemaakt.

Ik ben geen liefhebber van het genre, of beter gezegd: ik lees eigenlijk wel boeken met ongeveer de boodschap die Tony Crabbe heeft in Nooit meer te druk, alleen heet het daarin 'filosofie' of zoiets. De boodschap die hij uitdraagt heet daarin: stoïcisme.

Je moet je niet laten overspoelen. Dat is de boodschap. Het druk hebben is onzin, klagen over het druk hebben is zo mogelijk nog onzinniger. Je bent er uiteindelijk altijd verantwoordelijk voor, en je kunt er ook altijd wat aan doen, namelijk door het heft in eigen handen te nemen, onzin te weigeren en je te concentreren. Dat maakt je gelukkiger en uiteindelijk ook productiever en succesvoller.

Nooit meer te druk lijkt me daarmee een soort zelfhulpboek to end all zelfhulpboeken. Crabbe verwijst ook vooral naar andere zelfhulpboeken en naar psychologisch onderzoek dat daar heel dicht in de buurt zit (en dat naar mijn indruk deels zelfs al achterhaald is in de huidige crisis van de psychologie, waarin allerlei vaststaande resultaten toch niet zo vast blijken te liggen als eerder is gedacht).

Je kunt je afvragen waarom er dan toch weer zo'n boek nodig is. Waarom moet een dergelijke oude, en grotendeels ook met gezond verstand te beredeneren, boodschap toch weer worden uiteengezet? En waarom wordt het resultaat daarvan een succes? Je kunt daar smalend over doen, maar ik heb dit boek weliswaar niet gekocht (het lag ergens, ik las het ook maar eens) maar toch ook wel gelezen, als een fijn oudjaarsboek. Je moet jezelf kennelijk af en toe aan die waarheden herinneren om er aan te kunnen blijven vasthouden, omdat de verslonzing en het je laten meedrijven met de onzin altijd op de loer ligt.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.