Esther Gerritsen. De kleine miezerige god. Breda: De Geus, 2015 (2008).

Wat betekent menselijk contact? Wanneer kun je zeggen dat je dat hebt, contact met iemand anders? Dominique merkt dat het contact misschien wel het makkelijkst is met mensen die je nauwelijks kent, en die nauwelijks om je geven. De buurvrouw bijvoorbeeld, die nauwelijks luistert. Of haar lelijke verloofde Kris, tenminste wanneer hij niet te begripvol wordt.

Ze is naar Amsterdam gekomen in Nijmegen om een nieuw leven te beginnen, weg van haar demente moeder, weg van de kroegen. En het lijkt haar te lukken: ze werkt als dramatherapeute, ze vindt een verloofde en lijkt zelfs een kind te krijgen. Maar het kind is niet levensvatbaar, de vriend kan niet met gekken omgaan, de broer van haar moeder blijkt niet te voldoen als vaderfiguur. Terwijl ze haar eigen vader na diens dood ook niet naderkomt: ze houdt zich voor dat zij net als hij van bluegrass houdt, maar het is onduidelijk of dat voor hem eigenlijk wel gold. Of voor haar.

De kleine miezerige god is, met andere woorden, een boek over het verlangen naar gemeenschap dat een godsdienstig verlangen is. Ik heb een tijdje geleden Esther Gerritsen ontdekt vanwege Roxy. Dit boek is wat minder strak en daardoor af en toe wat minder spannend. Maar het is wel een echte Gerritsen – ik zal niet rusten voor ik alles van haar gelezen heb, terwijl zij hopelijk almaar voortschrijft.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.