Kees van Kooten en Billy Collins. Zo wordt u gelukkig. Amsterdam: De Harmonie, 2010

Kees van Kooten en Billy Collins. Zo wordt u gelukkig "Ik had u willen verzoeken om 'Tipping Point' alleen in het origineel te lezen," schrijft Kees van Kooten in Zo wordt u gelukkig, "maar daar is het nu te laat voor." En inderdaad: als de lezer dat zinnetje leest, heeft hij niet zo lang geleden de bladzijde omgeslagen nadat hij 'Tipping Point' en 'Keerpunt' naast elkaar heeft zien staan en uitvoerig vergelijken.

In Zo wordt u gelukkig stelt Kees van Kooten zijn leeftijdgenoot, de Amerikaans dichter Billy Collins voor. Hij vertaalt zesentwintig gedichten en geeft elk van die gedichten een nabeschouwing mee.

Het boek is daarmee onder veel meer een ode geworden aan de taal. Van Kooten laat zien hoe moeilijk vertalen is, wat voor problemen de schijnbaar achteloze zinnetjes van Collins opleveren, en hoe zwaar het leven is van de woordspelige vertaler. Een van Collins' gedichten beschrijft hoe een hond over zijn baas denkt: als een God. Wat Collins' mogelijk niet gezien heeft, maar Van Kooten wel, is dat dog en God elkaars omgekeerde zijn. Bovendien denkt die hond aan de trui met een monogram van zijn baasje. Bijna had Van Kooten dat vertaald als een trui met een 'monogrom'; hij beseft gelukkig nog op tijd dat Collins zelf eigenlijk nooit een woordspeling maakt.

Soms wordt het, zoals vaker bij Van Kooten, wel een beetje erg koket getut, waar hij beschrijft hoe jaloers hij is op Collins die toch maar zulke mooie metaforen uit zijn mouw schudt, terwijl Van Kooten zelf daar nou nooit op zou komen. Maar alles bij elkaar slaagt dit boekje in zijn opzet: samen maken Van Kooten en Collins de lezer inderdaad intens gelukkig.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.