William Shakespeare. Macbeth. London: BBC, 2009 (1983).

William Shakespeare. MacBeth

Inmiddels houd ik dit dagboekje op het internet zo lang bij dat ik inmiddels toe ben aan de eerste herlezing waarvan ik de eerste keer ook gedocumenteerd heb. Behalve dat het hier de eerste keer zeker niet om een lezing ging: bijna precies acht jaar geleden woonde ik een voorstelling bij van Macbeth, waarvan ik niet heel erg onder de indruk was, en waarvan ik me nu ook nog maar weinig herinner, behalve dat Pierre Bokma inderdaad briljant was.

Indertijd hield ik ook nog toneelvoorstellingen bij in dit dagboekje. Dat doe ik nu niet meer, onder andere omdat ik geen toneelvoorstellingen meer bijwoon. Wel heb ik onlangs een doos gekocht met daarin alle dvds van de serie die de BBC in de jaren tachtig maakte met alle stukken van Shakespeare. En daarvan heb ik nu dan Macbeth gezien (en meegelezen via de ondertitels), in een voorstelling die elders op het internet niet altijd even enthousiaste reacties krijgt, maar die ik prachtig vond.

Anders dan de vorige keer werd ik nu wel geheel en al meegesleept door het verhaal over de eenzaamheid van de misdadiger na zijn misdaad. Doordat hij aan niemand kan vertellen wat hij gedaan heeft, en waarom, raakt hij in de hel, net zoals in Richard III gebeurt. De hel is voor Macbeth nog groter, omdat hij ook nog eens getrouwd is en de misdaad met zijn vrouw moet delen, zodat de echtelieden elkaar ook nog eens van alles kunnen verwijten. En daardoor nog eenzamer worden.

Het lijkt Dostojewski wel: de straf voor elke zonde zit in het verlies van ieder menselijk contact dat er onvermijdelijk op volgt.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.