Samuel Beckett. Molloy. New York: Grove Press, 1980 (1955).

Samuel Beckett. Molloy. Malone Dies. The Unnamable
Vertaling: Patrick Bowles en Samuel Beckett
Molloy strompelde ooit door de wereld op zijn krukken, maar zit nu gevangen in het huis van zijn moeder, waar hij verslag uitbrengt aan een onbekende die zijn papieren komt ophalen en van aantekeningen en/of correcties voorziet. Moran wordt door een boodschapper van zijn opdrachtgever opgeroepen om Molloy te zoeken en hij trekt er samen met zijn zoon op uit om dat te doen. Natuurlijk moet hij zijn zoon, die net als hijzelf Jacques heet, af en toe mores leren, maar op een dag laat Jacques hem in de steek, terwijl hij nauwelijks nog kan lopen, zelfs niet op zijn krukken. Hij brengt verslag uit aan zijn onbekende opdrachtgever.
Samuels Beckett was volgens de literatuurhistorici de laatste modernist. Molloy is de eerste van drie romans die hij in de jaren vijftig schreef en die samen met enkele toneelstukken als Wachten op Godot de basis legden voor zijn roem.

De samenvatting die ik hierboven geef, klinkt vast heel afschrikwekkend, net als de mededeling over het modernisme. Toch is Molloy helemaal niet onleesbaar, zolang je het maar niet probeert te begrijpen. Ik lees dat er onderzoekers zijn die hebben beweerd dat Molloy en Moran dezelfde persoon zijn, of dat de een de opdrachtgever is van de ander. Die analyses wil ik wel eens lezen, maar op voorhand lijken ze me op de verkeerde weg.

Ik heb Molloy vooral over me heen laten komen, met alle paralellen, vreemde wendingen en verwarrende mededelingen. En dan valt er ook te lachen, bijvoorbeeld over Molloy die kiezels verzamelt om op te zuigen en een ingenieus systeem bedenkt om die kiezels zon zijn zakken op te bergen dat hij de kans dat hij vlak na elkaar op dezelfde kiezel zuigt, minimaliseert. Ook deze samenvatting klinkt misschien weer afschrikwekkend, maar geloof me: dat komt doordat je Molloy niet moet samenvatten.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.