Raymond Carver. Cathedral. London: Vintage Books, 2003 (1983).

Mensen, andere mensen zijn onbegrijpelijk. Ze doen misschien nog niet eens van die vreemde dingen, maar toch begrijp je niet goed waarom ze doen wat ze doen.

Het verhaal 'Fever' van Raymond Carver gaat bijvoorbeeld over een leraar die net gescheiden is van zijn vrouw, die met een collega van hem is weggelopen. Die vrouw bekommert zich toch nog om hem, al praat ze daar een beetje zweverig over. Zo zorgt ze er samen met haar nieuwe vriend voor dat er een oppas komt voor de kinderen, een mevrouw Webster. De leraar neemt het aanbod met open handen aan, omdat de enige oppas die hij zelf kon regelen, al na een paar dagen feestjes in zijn huis blijkt te geven. Mevrouw Webster blijkt een aanwinst, maar neemt na enkele weken ontslag omdat haar man elders kan gaan werken.

Hoe vreemd is dat? Als Raymond Carver het vertelt is het heel vreemd. Het gedrag van de ex krijgt iets onheilspellends, je begrijpt precies waarom de man haar liever niet meer aan de telefoon wil hebben, en ook het ontslag van mevrouw Webster heeft een enorme betekenis - al kom je er niet zo goed achter welke.

En zo is het in alle verhalen. De taal is heel simpel, het verhaaltje is ook heel simpel, maar de hele tijd wordt de lezer met zijn neus gedrukt om het onomstotelijke feit dat wij mensen niets begrijpen van mensen. Wat gaat er in iemand anders om?

Ik weet niet of ik ooit aan Carver begonnen was, als ik dit boek niet had geleend van een vriendin, die hetzelf weer had geleend van een andere vriendin. Die keten van vriendinnen was zeer onder de indruk, en ik ga als ik weer een boek van Carver tegenkom, dat zeker ook lezen.