Gerrit Krol. Duivelskermis. Roman. Amsterdam: Em. Querido, 2007.

'Roman' staat er op dit boekje van 93 pagina's, de omvang van een novelle, maar Gerrit Krol heeft er altijd van gehouden om genres door elkaar te gooien. En in dit boekje wordt er sowieso ongelooflijk gelogen. In een voorwoord laat Krol bijvoorbeeld weten dat het hem te doen is om zijn eigen demonen, de verschijningen die hij ziet als bijwerking van zijn medicijn tegen Parkinson. Maar die verschijnselen legt hij wel in de mond van een jongen die vier jaar na zijn middelbareschooltijd naar Maastricht afreist om daar een vriendin (Maria) te vinden en ondertussen van het ene erotische avontuurtje in het andere vervalt. Hebben zulke jonge jongens last van Parkinson? Op bladzijde 72 komt het even ter sprake ('Hoe oud ben je?' 'Dertig.' 'Dan heb jij geen Parkinson, vader?' [...] Ik had die pillen meegenomen om de bijverschijnselen te kunnen bestuderen.). Maar hoe kan die jongen dertig zijn, vier jaar na de middelbare school?

En zo maakt het geheel een zeer hallucinerende indruk, die je gemakkelijk kunt vergelijken met het werk van Jeroen Bosch. Te gemakkelijk: want er zit meer in het boekje; Krollige humor bijvoorbeeld, die toch altijd weer droog en sterk de kop opsteekt:

Dat het een demon is waar je mee praat, zie je soms pas aan een spleet in zijn kop. Daarbinnen zie je allerlei rommel, die hij erin gestopt heeft om maar op een intellectueel te lijken: een paperclip, het dopje van een balpen, dat soort dingen.

Belangrijk in het boek is ook de verhouding tussen mannen en vrouwen, en dat dan op allerlei manieren. Op het omslag zie je een mannetje dat in de grote boezem van een grote vrouw verdwijnt — een bekend thema in Krols werk, zullen we maar zeggen. Maar er wordt ook geworsteld, en ergens komt ook, zonder uitleg, Valerie Solanas, ter sprake, als een vrouw die door een van de vriendinnen van de hoofdpersoon bewonderd wordt. Met Parkinson heeft dat allemaal natuurlijk weinig te maken — dit boek is rijker dan Parkinson.

Ik schreef hier al over meer werk van Gerrit Krol.