Herman Koch. Eten met Emma. Amsterdam: Pandora, 2005 (2000).

Een man is ooit veelbelovend geweest en zelfs in Barcelona gaan wonen om daar een boek te schrijven 'zoals dat nog nooit in Nederland verschenen is'. Tot zijn schrik merkt hij elke jaren later dat een vriendin van hem (Emma, dus) veel beroemder wordt, met een boek over haar bezoek aan Barcelona, waarbij het haar ook nog eens niet eens echt om hem te doen bleek. Eten met Emma kocht ik als een pocket op een station omdat ik snel (snel! snel!) iets te lezen nodig had. Ik werd al snel meegesleurd door de aanstekelijke schrijfstijl:

Voordat Emma Carvalho in mijn leven verscheen had ik het nooit zo op zogenaamde femmes fatales. Ik hield het liever bij iets gewoners. Iets gewoners liep ook niet zo gemakkelijk weg, redeneerde ik. In elk geval hoefde je niet voortdurend om je heen te kijken of er al weer een volgende kaper aan de horizon was opgedoken. Een kaper die de femme fatale van je af zou pakken — waarna deze voorgoed achter diezelfde horizon zou verdwijnen.

Ik moet er wel bijzeggen dat het boekje gaandeweg wel wat cabaretesk wordt, met het eeuwige gesmaal van de hoofdpersoon op Nederland. Op het eind gaat de zelfbenoemde schrijver ook nog eens in de openbare bibliotheek van een Nederlands dorp naar een lezing van Emma luisteren. Dat ging me eigenlijk te ver, maar ja: toen had ik het boek ineens ook al weer uit.

Reacties

Anoniem zei…
Ik heb het boek zelf ook gelezen en vond het schitterend

Populaire posts van deze blog

Paul Celan. Verzamelde gedichten. Amsterdam: Meulenhoff, 2003.

Walt Whitman. Leaves of Grass. Grasbladen. Amsterdam: Em. Querido, 2005 (1855).

Raoul de Jong. Jaguarman. Mijn vader, zijn vader en andere Surinaamse helden. Amsterdam: De Bezige Bij, 2020.